[isim]

[tarih]

• Osmanlı Devleti'nde Macaristan ve Hırvatistan'da sancak beylerine ve küçük prenslere verilen unvan

[isim]

[halk ağzında]

• Dik yokuş

• Tepe

  Seher vakti keklik çıkar kabana / Sallandıkça püskül değer tabana - Halk türküsü

[isim]

• Çeşitli kumaşlardan yapılmış, kalçaya kadar inen ve paltoya benzeyen üst giysisi

[isim]

• Elâzığ iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

• Ayağın alt yüzü, aya

• Üstü kapalı bir yerin gezinilen, ayakla basılan yüzü, tavan karşıtı

• Ayakkabının alt bölümü

• Kaide

• Bir şeyin en alt bölümü

• Değerlendirmede en alt derece

• Bir toplumu, bir kuruluşu oluşturan, yönetime katılmadan etkili olan kitle

  Partinin tabanının istekleri doğrultusunda...

• Temel

[coğrafya]

• Bir ırmağın en derin olan orta yeri

[denizcilik]

• Dikey duran direk, çubuk, seren vb.nin alt bölümü

[matematik]

• Bir cismin veya bir biçimin yüksekliğini ölçmek için aşağıdan yukarıya doğru başlama noktası olarak alınan yüzey veya çizgi, kaide

  Piramidin tabanı. Üçgenin tabanı.

[matematik]

• Üslü sayılarda kuvveti alınan sayı: 53 anlatımında 3 rakamı üstür, 5 ise tabandır

[halk ağzında]

• Tarlanın düz ve verimli kesimi

[eskimiş]

• Kılıç vb. yapımında kullanılan iyi cins demir

Ata Sözleri ve Deyimler

• tabana kuvvet
• tabana kuvvet kaçmak
• taban çıkmak (veya girmek veya koymak)
• tabanları kaldırmak
• tabanları patlamak
• tabanları yağlamak
• taban tabana zıt (olmak)
• taban tepmek (veya patlatmak)
• taban yapmak

[zarf]

[eskimiş]

• Huy bakımından

• Yaradılıştan

[isim]

[eskimiş]

[müzik]

• Klasik Türk müziğinde bir makam

[isim]

• Gaziantep iline bağlı ilçelerden biri

[isim]

• Çift süren hayvanların koşulduğu demir uçlu tarım aracı

  Bak çorak tarlasında sabanına dayanmış / Geniş alnı güneşle, bağrı ateşle yanmış - Faruk Nafiz Çamlıbel

Ata Sözleri ve Deyimler

• sabanın tutağına yapışan el aç kalmaz
• saban sürmek

[isim]

[eskimiş]

• Çöl Arapları

  Büyük harpte Osmanlı hazinesinin büyük bir kısmını çöl ve Urban yemiştir. - Falih Rıfkı Atay

[isim]

[din bilgisi]

• Dinin buyruğunu veya bir adağı yerine getirmek için kesilen hayvan

  Yarım okka et, onun elinde bir kurban kadar bereketli. - Yusuf Ziya Ortaç

[ünlem]

[halk ağzında]

• İçtenliği belirten bir seslenme sözü

  Kurban! Nerede kaldın?

[mecaz]

• Bir ülkü uğrunda feda edilen veya kendini feda eden kimse

  Hava kurbanları.

[mecaz]

• Bir kazada veya felakette ölen kimse

  Vardar, her sene Üsküp'ten beş on kurban alan bir nehirdi. - Yahya Kemal Beyatlı

[mecaz]

• Maddi ve manevi bakımdan felakete sürüklenmiş, insani değerlerini yitirmek zorunda kalmış veya bırakılmış kimse

  Benim gibi nice kızlar beyaz kadın ticaretinin kurbanı olmuşlardır. - Aka Gündüz

Ata Sözleri ve Deyimler

• kurban etmek
• kurban gitmek
• kurbanı olmak
• kurban kesmek
• kurban olayım!
• kurban olmak
• kurban vermek

[isim]

[eskimiş]

• Deveci

[isim]

[tarih]

• Osmanlılarda, sınır boylarında görev yapan bir asker sınıfı

• Eyalet paşaları ve sancak beylerine bağlı olarak görev yapan bir asker sınıfı

[isim]

• İnsan yaşamayan ıssız yer

• Vahşi olan, evcil olmayan canlı

  Yaban keçisi. Yaban kedisi.

• Kendi kendine yetişen bitki

  Yaban sarımsağı.

• Aile ocağından uzak olan yer

  Az değildir varmadan senin gibi yurduna / Post verenler yabanın hayduduna, kurduna - Faruk Nafiz Çamlıbel

[sıfat]

• Issız

  Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. - Falih Rıfkı Atay

[halk ağzında]

• Yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse

  Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı. - Falih Rıfkı Atay

Ata Sözleri ve Deyimler

• yabana atmak
• yabana gitmek
• yabana söylemek

[sıfat]

[eskimiş]

• Namussuz

• Şarlatan, yalancı, hileci

[isim]

• Otoyol

[isim]

• İnce kumaştan yapılmış, başı sıkıca kavrayan bir tür başörtüsü

[isim]

• Ay takviminin sekizinci ayı, üç ayların ikincisi