[isim]

• Ayırma işi, tefrik

  Kuvvetler ayrımı.

• Bir kimse veya nesnenin bir başkasıyla karıştırılmamasını sağlayan ayrılık, benzer şeyleri birbirinden ayıran özellik, başkalık, fark

  Bu arada silinen ayrımlar ve ayrımcıklar, bulanıklığı iyiden iyiye artırıyor. - Tomris Uyar

• Alt bölüm

[mantık]

• Cinsleri ve türleri birbirinden ayıran ana karakter, fark

• Ayrılma noktası

  Yol ayrımı.

[sinema]

[televizyon]

• Bir veya daha çok sahne içinde geliştirilip olayın tamamlanmış bir parçasını veren film bölüğü

Ata Sözleri ve Deyimler

• ayrımında olmak
• ayrım yapmak

[sıfat]

• Ayrımı olan, aralarında ayrım bulunan, değişik, farklı

[isim]

[sinema]

[televizyon]

• Senaryonun hazırlanmasında geliştirim ile çevrim senaryosu arasında yer alan, senaryonun sahne ve ayrımlarının belirlendiği, başlıca karakterlerin ayrıntılarıyla çizildiği, konuşmaların son biçimini aldığı aşama

[-i]

• Ayrım yapmak

[isim]

• Ayrımsamak durumu

[isim]

• Ayrım yapan kimse

[isim]

• Ayrımsanmak işi

[-i]

• Bir şeyi anlamak, bir şeyi görmek, fark etmek

  Bu kadar yalın bir çizgide, eski konak hayatımızın bütün bir düzenini ayrımsarız. - Selim İleri

[isim]

• Ayrımlı olma durumu, farklılık

[isim]

• Küçük ayrım

  Bu arada silinen ayrımlar ve ayrımcıklar, bulanıklığı iyiden iyiye artırıyor. - Tomris Uyar

[nesnesiz]

• Ayrımsama işine konu olmak

[sıfat]

• Ayrımlı olmayan, aynı, farksız

[isim]

• Ayrımlaşmak işi, farklılaşma

[biyoloji]

• Hücrelerin veya canlı organizmaların işlevlerine veya yaşayış türlerine ilişkin yapısal nitelik kazanması, farklılaşma

  Oğulcuk yaşantısında organlar, ayrımlaşma yolu ile ortaya çıkar.

[jeoloji]

• Bir iç kayanın katılaşması sürecinde yer ve zamana göre ayrımların ortaya çıkması, farklılaşma

[nesnesiz]

• Ayrımlı duruma gelmek, farklılaşmak

[isim]

• Ayrımcı olma durumu