[isim]

[eskimiş]

• Ter

• Pirinç ve şeker kamışından elde edilen bir rakı türü

[isim]

[argo]

• Çalma

[isim]

• Saçların, sakalın, hayvan tüylerinin karışıklığını gidermeye veya kadınların saçlarını tutturmaya yarayan dişli araç

  Bir ay boyunca, kırlaşan saçlarına tarak sürmedi. - Lâtife Tekin

• Bahçıvanlıkta toprağın taşını ayıklamak için kullanılan, ucu bu biçimde olan araç, tırmık

• Dokuma tezgâhlarında, dişleri arasından arış ipliklerinin geçtiği tarak biçiminde araç

• Bazı kuşların başında bulunan yelpaze biçiminde tepelik

[anatomi]

• İnsanda ayağın yüksek olan üst bölümü

[hayvan bilimi]

• Suda yaşayan hayvanlarda solungaç

[hayvan bilimi]

• Yassı solungaçlılardan, kabukları yuvarlak, yelpaze biçiminde bir yumuşakça (Pecten)

Ata Sözleri ve Deyimler

• tarak vurmak

[isim]

[mimarlık]

• Yapı yüzeylerinde yatay, enli, az çıkıntılı, süslü veya düz silme

[isim]

[halk ağzında]

• Tüylü, kıllı çuha

• Bir cins tüylü av köpeği

[isim]

[eskimiş]

• Silah

[kaba konuşmada]

• Erkeklik organı

[isim]

[halk ağzında]

• Sara

Ata Sözleri ve Deyimler

• tutarağı tutmak

[zarf]

• Göre

  Sen onlara bakarak daha anlayışlısın.

[sıfat]

[halk ağzında]

• Daha kısa

  Kısarak boylu, kara kuru Nadir Hanım'ın yerinde şimdi şişman denilecek kadar etlenmiş bir hanım var. - Memduh Şevket Esendal

[sıfat]

• Az alçak

  Alçarak sandalyede, bacak bacak üstüne atar, kolaylıkla, çabucak yazardı. - Memduh Şevket Esendal

[isim]

[eskimiş]

• Yaprak

• Yazılı kâğıt, varaka

• Altın, gümüş veya başka madenler dövülerek oluşturulan ince, parlak yaprak, altın varak, gümüş varak

[sıfat]

[hakaret yollu]

• Budalalığı yüzünden her zaman densizlik, küstahlık eden (kimse)

[sıfat]

• Biraz ufak

  Kara ve pos bıyıklar bu kuru ve ufarak yüzü karanlıklar içinde bırakıyordu. - Peyami Safa