[isim]

• Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluk

  Düğün alayı. Fener alayı.

• Bayram, cenaze vb. törenlerde sıralı olarak giden insan topluluğu, kortej

• Hayvan topluluğu

  Bizim alayımız leylek alayı / Havada uçarız dolayı dolayı - Halk türküsü

[askerlik]

• Genellikle üç tabur ve bunlara bağlı birliklerden oluşan asker topluluğu

  Topçu alayı.

Ata Sözleri ve Deyimler

• alaya çıkmak

[isim]

• Bir kimsenin, bir şeyin, bir durumun, gülünç, kusurlu, eksik vb. yönlerini küçümseyerek eğlence konusu yapma

Ata Sözleri ve Deyimler

• alaya almak
• alaya bozmak
• alaya vurmak
• alay etmek
• alay geçmek
• alay gibi gelmek

[isim]

[askerlik]

• Erlikten yetişmiş, askerî okullarda okumadan başarı gösterip rütbe alan ve yükselen subay

[sıfat]

[mecaz]

• Gerekli okul eğitimini görmeden kendini yetiştirmiş olan (kimse), mektepli karşıtı

[sıfat]

• Alay edici, küçümseyici, müstehzi

  Sesi alaylı bir ahenkle kadının kulaklarına çarptı. - Mithat Cemal Kuntay

[sıfat]

• Gösterişli, görkemli, debdebeli

  Düriye'min güğümleri kalaylı / Fistan giymiş, etekleri alaylı - Halk türküsü

[sıfat]

• Alayı andıran, alaya benzeyen, alay gibi, alayımsı

[isim]

• Gösteriş, göz kamaştırma

  Onlar gürültülü tebcile, pohpoha, alayişe tenezzül etmezler. - Ömer Seyfettin

[sıfat]

• Alay etme huyu olan (kimse), müstehzi

• Alay eden, küçümseyen (tutum)

  Ders veren bir öğretmeni taklit eder gibi alaycı bir tonla konuşuyor. - Ahmet Ümit

[isim]

[tarih]

• Oğuz Türklerinin yirmi dört boyundan biri

[isim]

• Alaylı olma durumu

[sıfat]

• Gösterişli

[isim]

• Alaycı olma durumu, müstehzilik

[isim]

[eskimiş]

• Bir tür fitilli tüfek