[sıfat]

• Saçma (söz, kişi, davranış)

[isim]

• Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır

  Ağaç kabuğu.

  Meyve kabuğu.

  Midye kabuğu.

• Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü

[gök bilimi]

• Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman

  Yer kabuğu.

[tıp]

• Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm

[hayvan bilimi]

• Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı

  Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak. - Sait Faik Abasıyanık

Ata Sözleri ve Deyimler

• kabuğu dışına çıkmak
• kabuğuna çekilmek
• kabuğunu çatlatmak (veya kırmak)
• kabuk bağlamak (veya tutmak)
• kabuk gibi

[isim]

[eskimiş]

• Uyma, uygun gelme

Ata Sözleri ve Deyimler

• tetabuk etmek

[sıfat]

• Hızlı, müstacel, yavaş karşıtı

  Yüreği ağzında, atabildiği kadar çabuk adımlarla o tarafa seğirtti ve çocuğun ardından koridora girdi. - Elif Şafak

[zarf]

• Alışılandan veya gösterilenden daha kısa bir zamanda, tez, yavaş karşıtı

  Kanı kanıma sıcak gelmeseydi bu kadar çabuk tanışır ve açılabilir miydik? - Etem İzzet Benice

[ünlem]

• `Acele et, oyalanma` anlamlarında bir seslenme sözü

Ata Sözleri ve Deyimler

• çabuk olmak
• çabuk parlayan çabuk söner

[zarf]

• Çabucak

  Ondan beklentimi çarçabuk unuttum. - Adalet Ağaoğlu